Hoe komen jullie toch aan alle spullen?
Deze keer laat ik graag zien hoe dat gaat, de foto’s spreken voor zich.
Gewoon in de brievenbus van iemand die we niet persoonlijk kennen.
Het museum is blijkbaar behoorlijk bekend en dat levert dan toch allerlei leuke dingen op. Deze afzender begrijpt dat het anders misschien weggegooid zou worden.

Verrassing in de post.

Even de nieuwe aanwinsten van dichtbij bekijken.
Het zijn 2 perfecte Duitse Luftwaffe uniform borst adelaars.

Deze kinderlaarzen die helemaal volgens militaire stijl zijn gemaakt geven een angst aanjagend beeld van de sterke invloed van het militarisme tijdens het Duitse rijk onder Adolf Hitler. Ze lijken zo vertederend maar vertellen ons ondertussen hoe de kleine jongens vanaf ca. 8 jaar al werden beïnvloed met militaire gewoontes en gebruiken.
De opstap naar het echte leger is dan veel dichterbij op een oudere leeftijd. Zo probeerde Adolf Hitler al in een heel vroeg stadium nieuwe militairen te rekruteren voor zijn duizend jarig rijk. De schattige laarzen

De laarsjes met ter vergelijking een normale manschappen laars.

Foto’s van de zool en binnenkant

Hij was in de periode van 1945 tot 1950 gelegerd in Nederlands Indië.
Hij heeft daar als O.V.W. er (Oorlogsvrijwilliger) de functie van scherpschutter vervuld en is later bij de explosieven opruimings dienst werkzaam geweest.
Tijdens zijn verblijf aldaar heeft hij van meerdere Japanse soldaten en Indonesische vrijheidsstrijders souvenirs buitgemaakt. De Japanners waren nog in Nederlands Indië achtergebleven en vochten mee aan de zijde van de Indonesiërs, ook werden ze vaak als militaire trainers ingezet en leiden ze de Indonesische vrijheidsstrijders op.
Hij heeft de Indonesische vrijheidsvlag , de Merdeka, tijdens de 2e politionele actie, december 1948, buitgemaakt op de gevangen genomen Indonesische vrijheidsstrijders van het T.N.I..( Tentara Nasional Indonesia) Dat was bij de plaats Kedaton-Pleret.

De souvenirs zijn sympathie speldjes, kraagspiegels en schouderemblemen. Er zit ook nog een Nederlands pet/baret embleem bij met de Nederlandse leeuw. Deze variant is in Australië gemaakt voor het Nederlands Indisch leger.

Tegen het eind van zijn diensttijd ging het mis tijdens het ontmantelen van een 250 kg vliegtuigbom die door de Indonesiërs in een boom was gehangen. Eén van de officieren wilde de bom als souvenir hebben en daarom moest Wilbrink hem met de hand ontmantelen. De bom viel naar beneden en twee assistenten van de heer Wilbrink stierven bij het ontploffen van de bom.
De heer Wilbrink die nog boven in de boom zat werd zwaar gewond en is zijn hele verdere leven zo goed als doof gebleven. Dat alles en alleen omdat een officier een onschadelijke bom wilde hebben.
Schenking 22 Juni 2009 de heer Wilbrink.

Een klein pakje sigaretten wat al jaren een wens is geweest om te hebben voor de collectie. In de collectie hebben we al vele jaren een losse sigaret van het merk Rhodesia. Een vol pakje had ik tot aan vandaag nog nooit gezien, zelfs geen afbeelding er van. Op een grote vlooienmarkt was ik dus zeer aangenaam verrast toen ik daar een vol pakje kon kopen.

Rhodesia was in de oorlog een sigarettenmerk dat ook nog in de Nederlands Indië te koop was. Van meerdere museum bezoekers heb ik daar van gehoord. Voor vele dingen werden er in de oorlog bijnamen bedacht, vaak had dat betrekking op de kwaliteit van het product, en zo dus ook voor dit merk sigaretten.

Het pakje is iets los gescheurd, en op de achterkant is een keer met een pen gekrabbeld, het is echter wel compleet. Een leuke nieuwe aanwinst.

De karabijn van links en rechts gezien.
Via bemiddeling van de politie hebben we uit een erfenis een mooie aanwinst gekregen. Het betreft een Nederlandse karabijn kaliber 6.5 mm. In 1918 werd de karabijn No. 2 Nieuw Model ingevoerd. In eerste instantie was dit model bestemd voor de Rijksveldwacht, maar later schijnt een aantal exemplaren ook ingezet te zijn bij de Koninklijke Marechaussee en andere legeronderdelen. De veranderingen ten aanzien van het oude model waren een handbeschermer aan de bovenzijde van de loop en de haak om de klapbajonet vast te zetten was een los onderdeel geworden.

De plek waar de haak voor de klapbajonet heeft gezeten. In functie bij het leger is de klapbajonet waarschijnlijk vervangen voor een standaard bajonet.
De karabijnen No.2 Nieuw Model werden in een aparte serie genummerd, voorzien van de letters RV. De karabijn hier getoond valt dus in deze serie.

In 1937 waren er 1136 karabijnen No.2 Nieuw Model in gebruik bij de diverse legeronderdelen. In totaal zijn er ruim 8000 gemaakt in deze serie.

Het logo van de Hembrug fabriek uit Zaandam in de kolf gestempeld.

De grendelbak van rechts en links bekeken

Het wapen met geopende grendel, zo kon de soldaat de clip met patronen er in drukken.

De grendel in de “veilige”stand, het woord rust is goed te lezen. De trekker kan in deze stand niet overgehaald worden.

Het laddervizier, deze kan bij grotere afstanden omhoog gezet worden. De soldaat kan zo de baan van de kogel afstemmen op de afstand die overbrugd moet worden.

De bajonetaansluiting en de pompstok die zich grotendeels in het voorste deel van de kolf bevindt.

Het wapen is helemaal nummergelijk tot aan de pompstok toe. Het wapendeel is in 1918 geproduceerd en de kolf in 1919. Er is helaas een klein mankementje aan de grendel, aan de bovenzijde zit een breuk in de grendel. Het wapen functioneert er overigens niet minder om. Een mooie aanwinst voor onze Nederlandse afdeling binnen de collectie.

Bron:
Nederlandse Vuurwapens (Landmacht en Luchtvaartafdeling) 1895-1940.
door G. de Vries en B.J. Martens Uitgever De Bataafsche Leeuw Amsterdam 1993.

Zeer recent werd ik gebeld door een oudere man uit Babberich en hij vertelde dat hij moest verhuizen. Hij had nog een paar souvenirs die hij als kleine jongen tijdens de bevrijding had gekregen. Het is niet veel zij hij maar ik dacht laat ik het museum maar even bellen anders gooi ik het toch weg.
U begrijpt dat ik direct even ben gaan kijken en ik kan u vertellen dat ik zeer aangenaam verrast was door de leuke souvenirs die deze meneer nog had bewaard.

Een leuke verzameling van souvenirs met daarbij iets waar ik al een paar jaar naar op zoek was en maar niet heb kunnen vinden. De spijkerbajonet en eetblikken zijn natuurlijk leuk en ook de baret met embleem is zeer interessant. De verrassing kwam toen ik de kersenbonbons doos openmaakte, allemaal originele Canadese emblemen met daarbij als klap op de vuurpijl een set Highland Light Infantry Canada schouderemblemen en de divisie vlakjes. Een set die ik al jaren zocht en maar niet te vinden was . Deze man had het complete jasje met deze emblemen er op van een Canadees gekregen in 1945. In de jaren 70 hebben ze het jasje echter gestript en de emblemen gelukkig bewaard.
Een zeer welkome aanwinst waarvan we hieronder een aantal foto’s laten zien.
De al lang door mij gezochte Highland Light Infantry emblemen.

 

De grijs/blauwe vlakjes van de 3e Infanterie divisie. Twee van deze vlakjes komen van het jasje af. Het bijzondere is dat ze alle drie verschillend zijn.

Een set van twee totaal verschillende rode vlakjes van de 1ste infanterie divisie. De ene is van dik vilt en de andere van canvas op rubber.

De kroon ( voor de rang van Staff sergeant) en rangstreep van een Lance-Corporal.

De voor en achterzijde van een heel mooi capbadge van de Royal Artillery.

Een messing knopenschaar die gebruikt werd om de knopen op het uniform te kunnen poetsen zonder dat de stof van het uniform vies kon worden. De knopenschaar is mooi gemerkt met een fabriekslogo en de Canadese pijl (Broad Arrow)

De standaard bajonet die de Engelse en Canadese troepen in de tweede wereldoorlog gebruikten was de Spijkerbajonet No. 4 Mk 2 die standaard gebruikt werd op het geweer Lee Enfield Long Branch No. 4 Mk 1 .

De Khaki baret werd in 1943 ingevoerd. Hij werd iets hangend over het rechteroor gedragen en het embleem hoorde recht boven het linkeroog gedragen te worden. Het is een behoorlijk gedragen baret maar is nog uitstekend te gebruiken voor de collectie. De baret is mooi gestempeld met jaartal en fabrikant in dit geval:
Grandmere Knitting Company 1944. Op de baret zit een Royal Artillery pet embleem.

Ook zat er nog een set messtins bij en twee losse messtins van het grote model. Alle messtins zijn mooi oorlogs gedateerd.

Als laatste nog een grappig object. Het is een totaal vernielde Duitse bajonet. De bajonet heeft een aluminium handvat gekregen en een totaal afgesleten kling. Een typisch voorbeeld van naoorlogs gebruik van militaire objecten.