aanwinst mei 2012

Bevrijdingsjurk en muts fam. Lubberts Bruninkweerd Warken Warnsveld 1945.

We hebben in april van mevrouw Feitsma-Lubberts een hele leuke en actuele aanwinst gekregen voor deze bevrijdingsmaand. Het betreft het bevrijdingsjurkje welke zij als kind heeft gedragen in 1945 met de bevrijdingsoptocht in Warnsveld. Er zit ook nog een hele leuke bonte muts bij.

Het aller-leukste is dat zij ook nog een foto had van haarzelf in de jurk en een aantal bijzonder interessante foto’s met daarop drie Engelse bevrijders bij haar thuis op fruitkwekerij de Bruninkweerd in Warken bij Warnsveld. Op de foto hieronder Marten Lubberts met zijn versierde fiets en op de stang zit Betty met haar prachtige jurk.De jurk en de muts werden genaaid door  moeder Tjeerdje Lubberts. De oranje stof van het jurkje is van een zelfgeverfd oud laken. Er was immers niets te koop!

Het was voor mij verrassend omdat het hier om Engelse soldaten gaat, terwijl ik er altijd vanuit ben gegaan dat daar de Canadezen zijn geweest. Het bewijs heb ik van haar gekregen in de vorm van een vel papier waar alle drie soldaten het thuisadres in Engeland hebben opgezet. Eén van hen heeft in het najaar van 1945 nog een brief gestuurd vanuit Engeland om te bedanken voor de toegestuurde foto’s.

3 Geallieerde soldaten met 4 kinderen zittend op de trekstang tussen een vrachtwagen en een aanhanger. V.l.n.r. Marten Lubberts, Betty Lubberts, Jennie Wijnbergen en Reinie Wijnbergen (buurmeisjes)

Marten Lubberts in de truck en de 3 soldaten er voor.

Drie soldaten bij de waterpomp van de kwekerij, de voertuigen zijn onder de fruitbomen gezet i.v.m. camouflage. Het zijn de heren Whitehead, Webber en Plaice uit Engeland.

Marten Lubberts met hond Blackie in een truck van de soldaten

Overgeschreven van blocnote van Gerrit Lubberts.

                                                                                      Bruninkweerd 1946

 Verslag over het jaar 1945.

Het jaar 1945 zette zich even somber in als we het jaar ’44 achter ons lieten.

De oorlog zou in dit jaar beslist worden wat wij reeds zooveel jaren eerder hadden gehoopt.

De werkzaamheden op de kweekerij lagen zoo goed als stil: Alleen mijn persoon en Suzebeek zijn voorzover het weer en de Duitschers ons toelieten aan het snoeien of met div. werkzaamheden bezig.

De div. werkzaamheden bestonden meest uit het verstoppen van de eene plaats naar de andere van goederen welke de Moffen niet moesten zien daar anders gevreesd werd voor diefstal of in beslagname.

De tijd was spannend, men kon zich haast niet op de weg begeven vanwege de mensenjacht die de moffen er zoo af en toe op na hielden of de Todt welke ieder oppikte en aan het graven zette.

Voorts was er steeds het gevaar van luchtaanvallen van geallieerde vliegtuigen en het grootste gevaar was de V1 welke de Duitschers in series van wel 6 tegelijk afschoten en waarvan men dan soms wel 3 stuks of meer in de omgeving kon zien neerstorten. Zo ging het werk dus met veel stagnatie vaak gepaard. Arend kwam 5 maart met vrijstelling van de Todt.

Ook werd nog wel eens door diverse mensen die de Todt ontdoken hier gewerkt. Zoo heeft Henk Suzebeek de Triumph en Hardy’s in O [zie O] gerooid in begin Maart.

De gehele kweekerij is maar weinig gesnoeid, de boomen welke steeds een vruchthout behandeling nodig hebben zijn allen in de haast behandeld.

Zo werd gewerkt tot een V1 ramp in Warnsveld ons ook werk bezorgde aan Rijksstr 2 en op Welgelegen wat hevig geleden had door de luchtdruk.

Het was van 28 op 29 Mrt ’45 dat die ramp plaats had.

De bevrijding was echter nu nabij, er was spanning en geruchten van de Engelschen zijn bij Vorden op Zaterdagmiddag 31 Mrt. Dit bleek later waar te zijn geweest, want op 2 April s’morgens werden wij opgeschrikt door een hevig mitrailleurvuur. Bij nader onderzoek bleek dat de Duitschers de Boerderijen van Boersbroek, Denkers en Makkink van Eierkamp aan de Vordenscheweg in brand schoten.

Dit was voor ons een teken! Wij maakten een gat in de grond en verstopten de koffers en kisten die we e.t.w. als we weg moesten niet mee konden nemen.

Verder wachtten wij, ook het gezin van Eef van Dalen uit Eefde die al sinds de Kerst ’44 bij ons in woonden vanwege het V1 en luchtaanvallengevaar in hun woonplaats, af op de dingen die komen zouden.

Ik zal volstaan met te vertellen dat alles hier goed afliep. De Canadezen kwamen ineens met hun lichte tanks op het erf. Plm. 3 uur.

Even later hebben we hier een angstig ½ uur door gemaakt onder het granaatvuur der Duitschers.
Dit hield omstreeks ½ Vijf op en wij hebben toen het noodigste bijeen gezocht en halfweg Vorden naar Regeling van “Boerkamp” gegaan en hebben daar die week doorgebracht.

 {Maandagmorgen 2 april ’45 was paasmaandag [in Ma’s handschrift]}

Moeder Lubberts heeft toen de soldaten vertrokken van een van hen een militaire broek gekregen om daar iets van te maken voor de kinderen. In een van de broekzakken vond zij 2 vellen papier met daarop een verslag van een radio nieuws uitzending van de BBC.

De bedankbrief uit 1945 van soldaat Plaice uit Plymouth Engeland nadat hij de foto’s van de familie Lubberts had ontvangen.